การตายของเกาฮวนได้ทำให้อำนาจทั้งหมดในมือของแผ่นดินเว่ยตะวันออกอยู่ในมือของเกาเฉิงผู้บุตร ซึ่งก็ไม่ได้เกินความคาดหมายของผู้คนเท่าไรนัก เพราะเกาฮวนได้แสดงออกอย่างชัดเจนตลอดช่วงเวลาสิบกว่าปีว่า หลังจากที่ตนล่วงลับไปแล้ว ทุกสิ่งที่อยู่ในมือคนจะตกทอดให้กับเกาเฉิงต่อไป
ถึงกระนั้นเกาเฉิงผู้นี้เป็นบุคคลที่มีความเทาๆ ซึ่งเขาเป็นคนเก่งและเอางานเอาการคนหนึ่ง แต่ขาดคุณธรรม ทำให้ชายผู้นี้ถึงจุดจบก่อนที่ควรจะเป็น เราไปดูกันดีกว่าครับชีวิตของเกาเฉิงเป็นอย่างไร
บุตรคนโตของบิดา
มารดาของเกาเฉิงคือโหลวจาวจวิน หญิงสาวที่เป็นกำลังสำคัญที่ทำให้เกาฮวนขึ้นสู่อำนาจ เกาเฉิงเกิดในช่วงที่บิดายังเป็นม้าเร็วส่งสาร ว่ากันว่าตอนที่เกาฮวนผู้บิดาหลบหนีจากศัตรูที่ตามล่ามานั้น เกาเฉิงที่กำลังขี่วัวหลบหนีได้ตกจากหลังวัว และเมื่อศัตรูกำลังจะตามมาทัน เกาฮวนเกือบจะยิงสังหารบุตรชายตนเองด้วยเกาทัณฑ์เพื่อไม่ให้ถูกจับกุม แต่ต้วนหรง คนสนิทของเกาฮวนนั้นช่วยชีวิตเกาเฉิงเอาไว้ได้อย่างหวุดหวิด
หลังจากที่เกาฮวนขึ้นสู่อำนาจ เกาฮวนก็เริ่มวางแผนให้เกาเฉิงสืบต่อตำแหน่งของตน โดยเขาให้เกาเฉิงเรียนรู้งานและเข้ารับตำแหน่งเป็นขุนนางตั้งแต่อายุได้เพียง 11 ปีเท่านั้น ซึ่งเป็นการแสดงออกให้ขุนนางอื่นๆ ได้เห็นว่า เขาวางตัวทายาทของเขาไว้เรียบร้อยแล้ว
อย่างไรก็ดีพอเกาเฉิงเติบโตขึ้น เขากลับทำให้บิดาผิดหวัง ในวัย 14 ปี เกาเฉิงลักลอบคบชู้กับสนมคนหนึ่งของบิดา ทำให้เกาฮวนโกรธมาก เขาสั่งให้นำเกาเฉิงไปโบย 100 ครั้งและกักขังไว้อย่างแน่นหนา แถมยังคิดว่าจะถอดเกาเฉิงออกจากตำแหน่งทายาทเสียด้วย
เคราะห์ดีที่เกาเฉิงได้ขอให้ที่ปรึกษาของเกาฮวนช่วยเหลือ ด้วยการไปอ้างกับเกาฮวนถึงความดีความชอบที่โหลวจาวจวินเคยมีต่อเกาฮวน และแอบไปบังคับพยานที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหลาย แถมตัวโหลวจาวจวินเองก็นำตัวเกาเฉิงมาคลานเข่าขอขมาต่อบิดา ท้ายที่สุดแล้วเกาฮวนจึงยอมยกโทษให้ และยินยอมให้เกาเฉิงเป็นทายาทของตนตามเดิม
ต่อมาในวัย 15 ปี เกาเฉิงได้ขอบิดาเป็นผู้ว่าราชการเมืองหลวงอย่างเย่เฉิง เกาฮวนเห็นบุตรชายยังอ่อนประสบการณ์จึงปฏิเสธ แต่ด้วยการช่วยเหลือของที่ปรึกษาเช่นเคย เกาฮวนจึงยอมให้เกาเฉิงว่าราชการเมืองหลวงได้ (ตัวเกาฮวนนั้นแทบจะอยู่ในสมรภูมิตลอดเวลา ดังนั้นเขาอาจจะต้องการผู้ที่ไว้ใจได้ดูแลราชสำนักและควบคุมฮ่องเต้)
แม้ว่าจะยังเด็กมาก แต่เกาเฉิงกลับเป็นคนเด็ดขาดและเอางานเอาการอย่างไม่น่าเชื่อ เขาบังคับใช้กฎหมายอย่างเคร่งครัด และลงโทษผู้กระทำผิดอย่างยุติธรรม ต่างจากสมัยของเกาฮวนที่ไม่ค่อยจะเข้มงวดเสียเท่าไร นอกจากนี้ยังเปลี่ยนระบบการรับผู้คนเข้ารับราชการเสียใหม่ จากระบบเดิมที่อาศัยการแนะนำของขุนนางระดับสูงมาเป็นระบบใหม่ที่เปิดกว้างสำหรับทุกชนชั้น ทำให้คนเก่งๆ ได้รับการเสนอชื่อเป็นขุนนางและเลื่อนตำแหน่งที่เร็วขึ้น
ใช้อำนาจคุมพวกขุนนาง
แม้ว่าเรื่องงานเกาเฉิงไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร แต่เขาขาดคุณธรรมเรื่องผู้หญิง มีอยู่วันหนึ่งเกาเฉิงเห็นภรรยารองของแม่ทัพเกาจ้งมี่สวยงาม เขาจึงพยายามจะล่วงเกินแต่นางหลบหนีไปได้และไปฟ้องต่อสามี ทำให้เกาจ้งมี่ที่ได้ปกครองเมืองหู่เหลา เมืองหน้าด่านสำคัญของเว่ยตะวันออกตัดสินใจไปยอมจำนนต่อเว่ยตะวันตก ส่งผลให้เกิดการสู้รบครั้งใหญ่ระหว่างสองแคว้น ทำให้ทหารเว่ยตะวันออกบาดเจ็บล้มตายไปไม่น้อย ตัวเกาฮวนเองก็เกือบจะสิ้นชื่อในที่รบ แต่ก็ตีเมืองหู่เหลากลับคืนมาได้
ในช่วงปี ค.ศ.544 เกาฮวนเห็นว่ามีพวกขุนนางที่เริ่มมีอำนาจเพิ่มขึ้นจึงเกรงว่าต่อไปภายภาคหน้าอาจจะขึ้นมาเป็นคู่แข่งกับตระกูลเกา ดังนั้นเขาจึงมอบอำนาจให้เกาเฉิงมากยิ่งขึ้น ซึ่งเกาเฉิงเองก็ใช้อำนาจนี้ในการข่มขู่พวกขุนนาง (มีอยู่ครั้งหนึ่งเคยใช้ด้ามดาบฟาดขุนนางที่ลองดีขึ้นหนึ่งด้วย)
ต่อมาไม่นานเกาเฉิงก็ใช้ข้ออ้างว่าจะกวาดล้างคอรัปชั่น ด้วยการตรวจสอบขุนนางราชสำนัก โดยพุ่งเป้าไปที่ขุนนางที่เกาฮวนระแวงเป็นหลัก สุดท้ายขุนนางเหล่านี้ล้วนแต่ถูกถอดออกจากตำแหน่ง หลังจากนั้นทำให้ไม่มีผู้ใดกล้าแข็งข้อกับเกาเฉิงอีกเลย
สองปีต่อมาเกาฮวนที่นำทัพไปรบป่วยหนักจวนจะสิ้นชีวิต เขาได้เรียกเกาเฉิงไปหาและฝากฝังทุกอย่าง เกาเฉิงได้เรียนต่อบิดาว่าตัวเขาเกรงว่าถ้าบิดาล่วงลับไปแล้ว หัวเมืองทางใต้ของแม่น้ำเหลืองที่อยู่ในกำมือของแม่ทัพโหวจิ่งจะเป็นกบฏ เกาฮวนจึงบอกขุนนางและแม่ทัพที่เกาเฉิงสามารถพึ่งพาได้ และพอตนเองจากไปแล้วก็อย่าเพิ่งประกาศให้สาธารณชนรับรู้ และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือปูนบำเหน็จให้กับแม่ทัพมู่หรงเซ่าจง แม่ทัพผู้มีความสามารถที่เกาฮวนตัดสินใจไม่ปูนบำเหน็จให้ เพื่อที่เกาเฉิงจะได้ซื้อใจเขาในวันข้างหน้า
ขึ้นว่าราชการ
เกาเฉิงได้ทำตามที่บิดาได้สั่งเสียไว้ นั่นคือปิดบังข่าวการตายไว้อย่างเงียบเชียบ และเตรียมกองทัพให้พร้อม แต่สุดท้ายแม่ทัพโหวจิ่งก็เป็นกบฏอยู่ดี ซึ่งการปราบปรามนั้นไม่ง่ายเลย เพราะแม่ทัพผู้นี้ได้ขอความช่วยเหลือไปทั้งเว่ยตะวันตกและราชวงศ์เหลียงทางภาคใต้ ทำให้กองทัพของเกาเฉิงที่ส่งไปไม่อาจจะปราบปรามได้
ด้วยเหตุนี้เกาเฉิงจึงทำตามคำสั่งสุดท้ายของบิดาด้วยการปูนบำเหน็จให้กับมู่หรงเซ่าจง และให้ยกทัพไปปราบโหวจิ่ง ซึ่งมู่หรงเซ่าจงก็ทำได้สำเร็จ โหวจิ่งต้องหลบหนีไปยังราชวงศ์เหลียง ทำให้เว่ยตะวันออกได้เมือง 9 แห่งกลับคืนมา เหลือแต่หัวเมือง 4 แห่งที่โหวจิ่งยกให้เว่ยตะวันตกเท่านั้นที่ยังไม่ได้คืน
ระหว่างที่เกิดการกบฏนั้น ปรากฏว่าในราชสำนักก็มีแรงกระเพื่อมเช่นเดียวกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเกาเฉิงได้ประกาศการเสียชีวิตของบิดา และขึ้นกุมอำนาจสูงสุดด้วยตนเอง ความสัมพันธ์ของเขาและจักรพรรดิเสี้ยวจิงเริ่มเลวร้าย (แม้ว่าภรรยาเอกของเกาเฉิงจะเป็นน้องสาวของฮ่องเต้ก็ตาม) สาเหตุที่เป็นเช่นนั้นนิสัยความเป็นอันธพาลของเกาเฉิงเองที่แสดงออกว่าตนเองไม่เคารพฮ่องเต้ ทำให้ฮ่องเต้ต่อว่าเกาเฉิงอย่างรุนแรงต่อหน้าธารกำนัล
ทว่าคนอย่างเกาเฉิงนั้นมีหรือจะยอม เขาจึงให้คนสนิทของตนไปชก (หรือซ้อม) ฮ่องเต้ ตามวิสัยนักเลงที่ไม่ให้ใครมาดูถูก หลังจากเหตุการณ์นี้ฮ่องเต้จึงคิดจะกำจัดเกาเฉิง แต่เกาเฉิงก็รู้เสียก่อน ทำให้ฮ่องเด้ถูกคุมขังในวัง ส่วนผู้ที่ร่วมมือกับพระองค์นั้นถูกนำไปประหารชีวิตทั้งหมด นับตั้งแต่บัดนั้นเกาเฉิงเองก็วางแผนจะชิงบัลลังก์ และเรียกที่ปรึกษามาประชุมอยู่เนืองๆ ว่าจะแย่งบัลลังก์อย่างไรไม่ให้มีผู้ต่อต้าน
สิ้นชีวิตอย่างกะทันหัน
นิสัยอันธพาลของเกาเฉิงนี้เองทำให้เขาต้องตาย โดยที่หมดโอกาสที่จะนั่งบัลลังก์มังกร เรื่องมีอยู่ว่าเกาเฉิงนั้นได้จับกุมหลานจิง บุตรชายของแม่ทัพราชวงศ์เหลียงมาได้ในการศึกก่อนหน้านี้ แต่แทนที่จะให้บิดามาไถ่ตัวไป เกาเฉิงกลับปฏิเสธและให้หลานจิงเป็นคนรับใช้ (และตัวประกัน) ในวังของตน หลังจากนั้นเขาก็กดขี่ข่มเหงหลานจิงสารพัด
มีอยู่วันหนึ่งหลานจิงได้นำอาหารมาให้กับเกาเฉิงที่กำลังนั่งอยู่ในหมู่ที่ปรึกษา ระหว่างที่หลานจิงกำลังเดินออกไปนั้น เกาเฉิงได้พูดกับที่ปรึกษาว่าเมื่อคืนเขาได้ฝันว่าเจ้าทาสผู้นี้ (หมายถึงหลานจิง) ได้ใช้ดาบจะทำร้ายตน ดังนั้นเขาคิดว่าจะให้นำตัวไปฆ่าเสีย หลานจิงได้ยินเช่นนั้นก็โกรธ เขาจึงใช้มีดที่ติดตัวมาด้วยแทงสังหารเกาเฉิง ทำให้เกาเฉิงตายคาที่ และทำให้ความฝันของเขาเป็นจริงอย่างไม่น่าเชื่อ!
Note: เกาเฉิงเป็นบิดาของเกาฉางกง หรือหลานหลิงหวาง ยอดแม่ทัพผู้ทรงคุณธรรมผู้มีใบหน้าหล่อเหลา ซึ่งปรากฏในหน้าซีรีส์จีนหลายต่อหลายครั้งครับ