การสวรรคตของซ่งหวู่ตี้ส่งผลให้บัลลังก์ว่างลง อย่างไรก็ดีพระองค์ได้แต่งตั้งรัชทายาทไว้ล่วงหน้าแล้ว นั่นก็คือหลิวอี้ฝู โอรสองค์โตที่เกิดจากพระสนม สาเหตุก็คือภรรยาเอกของซ่งหวู่ตี้ล่วงลับไปนานก่อนที่พระองค์จะได้บัลลังก์ ด้วยความที่รักนางมาก ซ่งหวู่ตี้จึงสถาปนานางขึ้นเป็นหวงโฮ่ว (ฮองเฮา) ย้อนหลัง และไม่ได้แต่งตั้งให้สนมคนใดขึ้นเป็นหวงโฮ่ว ซึ่งรวมไปถึงแม่ของหลิวอี้ฝูด้วย
เพราะฉะนั้นหลิวอี้ฝูได้ขึ้นนั่งบัลลังก์ สิ่งแรกที่พระองค์ทำคืออวยยศมารดาของพระองค์ขึ้นเป็นไท่โฮ่วตามธรรมเนียม
ปัญหาของหลิวอี้ฝู
เมื่อหลิวอี้ฝูขึ้นนั่งบัลลังก์นั้นก็ไม่ได้ละทิ้งนิสัยเดิม นั่นคือพระองค์ใช้เวลาทั้งวันสังสรรค์ไปกับการเล่นสนุกกับกลุ่มเพื่อน และทิ้งราชการแผ่นดินให้อยู่กับขุนนางสามคนอย่าง สวีเซี่ยนจือ, ฟู่เลี่ยง และ เซี่ยฮุ่ย ขุนนางสามคนนี้ล้วนแต่เป็นผู้ติดตามเก่าของซ่งหวู่ตี้ และเป็นกำลังสำคัญให้พระองค์ได้ขึ้นนั่งบัลลังก์ ก่อนจะสวรรคตพระองค์ก็ได้ฝากหลิวอี้ฝูไว้กับพวกเขา
อย่างไรก็ดีในใจของทั้งสามนั้นต่างตระหนักดีว่าหลิวอี้ฝูไม่ควรเป็นฮ่องเต้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเซี่ยฮุ่ยที่เคยออกปากตักเตือนซ่งหวู่ตี้มาแล้ว เพราะฉะนั้นพอเห็นหลิวอี้ฝูไม่ละทิ้งนิสัยเดิม ต่างคนย่อมรู้สึกตะขิดตะขวงใจเป็นอย่างยิ่ง
ในปีเดียวกันที่หลิวอี้ฝูได้ขึ้นครองราชย์ ราชวงศ์เป่ยเว่ยของชาวเซียนเปย (ของเจ้าหญิงเว่ยยัง) ได้ส่งกองทัพเข้าตีหลิวซ่งเป็นการใหญ่ ภายในเวลาไม่กี่เดือน ราชวงศ์หลิวซ่งก็เสียดินแดนที่ซ่งหวู่ตี้เคยตีได้ทางภาคเหนือไปเกือบหมด ซึ่งรวมไปถึงเมืองลั่วหยางด้วย กองทัพหลิวซ่งมีปัญญาแค่รักษาพื้นที่ซานตงเอาไว้ได้เท่านั้น
ความปราชัยครั้งนี้ไม่ปรากฏว่าเป็นเพราะสาเหตุอันใด อาจจะเป็นเพราะการตอบสนองที่ล่าช้าของหลิวอี้ฝู หรือว่าการที่หลิวซ่งไม่ได้ระวังตัว แต่ที่แน่ๆ เหตุการณ์นี้ทำให้ขุนนางใหญ่ทั้งสามคิดว่า ถ้าหลิวอี้ฝูยังเป็นแบบนี้ต่อไป ราชวงศ์ยากที่รอดพ้นภัยพิบัติ เพราะฉะนั้นพวกตนทั้งสามจะต้องก่อการลับเพื่อให้ฮ่องเต้พระองค์ใหม่มานั่งบัลลังก์
ถึงกระนั้นทั้งสามก็ไม่ได้ลงมือทันที สาเหตุก็คือไม่รู้ว่าจะนำผู้ใดมาครองราชย์แทน เพราะโอรสองค์รองถัดมาอย่างหลิวอี้เจินก็กักขฬะและไม่ได้มีสติปัญญาเหมือนกับพี่ชาย จนกระทั่งในปี ค.ศ.424 สวีเซี่ยนจือ ฟู่เลี่ยง และเซี่ยฮุ่ยน่าจะตกลงกันได้ว่าจะให้หลิวอี้หลงนั่งบัลลังก์ ทั้งสามมองว่าถ้าจะกรุยทางให้หลิวอี้หลง พวกตนจะต้องกำจัดทั้งหลิวอี้ฝู และหลิวอี้เจินไปในคราวเดียวกัน
แผนการของขุนนางทั้งสาม
ขุนนางทั้งสามเริ่มจัดการหลิวอี้เจินก่อน ทั้งนี้ทั้งสามรู้อยู่แล้วว่าหลิวอี้ฝูเกลียดและระแวงหลิวอี้เจิน เพราะฉะนั้นทั้งสามจึงรายงานพฤติกรรมคอรัปชั่นของหลิวอี้เจินให้หลิวอี้ฝูทราบอย่างละเอียด และใช้เป็นโอกาสในการขอให้หลิวอี้ฝูลงโทษหลิวอี้เจิน
ฝ่ายหลิวอี้ฝูพอเห็นพวกขุนนางสนับสนุนก็ลงมือตามน้ำ นั่นคือถอดถอนหลิวอี้เจินจากตำแหน่งเชื้อพระวงศ์และเนรเทศเขาไปอยู่ยังที่ห่างไกล
หลังจากที่หลิวอี้เจินพ้นจากตำแหน่งไปแล้ว ทั้งสามก็เตรียมการสำหรับโค่นหลิวอี้ฝูที่นั่งบัลลังก์อยู่ แต่เรื่องนี้นั้นไม่ง่าย เพราะในวังมีทหารองครักษ์มากมาย แถมทั้งสามยังไม่แน่ชัดว่าฝ่ายทหารอย่างถันเต้าจี้จะเอาด้วยรึเปล่า
ถันเต้าจี้ผู้นี้มีฝีมือไม่ธรรมดา เขาเป็นแม่ทัพหน้าในกองทัพของซ่งหวู่ตี้มาอย่างยาวนาน ตอนที่ซ่งหวู่ตี้นำกองทัพตีภาคเหนือ ถันเต้าจี้ก็เป็นกำลังสำคัญในการพิชิตเมืองใหญ่อย่างฉางอานและลั่วหยาง ตอนที่ราชวงศ์เป่ยเว่ยรุกราน ถันเต้าจี้ก็เป็นแม่ทัพที่ช่วยให้หลิวซ่งรักษาพื้นที่ซานตงเอาไว้ได้ เขาจึงมีทั้งอำนาจและบารมี แถมยังควบคุมกองทัพในเมืองหลวงด้วย
แต่ที่สำคัญที่สุดคือ นอกจากเรื่องฝีมือแล้วนั้น ถันเต้าจี้เป็นผู้ที่ซ่งหวู่ตี้ไว้ใจฝากฝังหลิวอี้ฝูให้เป็นการส่วนพระองค์ด้วย
ดังนั้นถ้าถันเต้าจี้ไม่ยอมเข้าร่วม แผนการของขุนนางใหญ่ก็สามก็อาจจะพัง เพราะสู้กองทัพเจนศึกที่ถันเต้าจี้ควบคุมอยู่ไว้ไม่ไหว ก่อนที่จะลงมือทั้งสามจึงไปเชิญถันเต้าจี้มาพบปะกัน และแจ้งความจำเป็นต่างๆ ในการกำจัดหลิวอี้ฝูให้ทราบ
เรื่องกลับเป็นว่าถันเต้าจี้กลับเอาด้วย เพราะฉะนั้นเรื่องยากก็กลับเป็นง่ายในบัดดล
โดนอัปเปหิจากบัลลังก์
ในคืนวันหนึ่ง พวกขุนนางทั้งสามก็เริ่มลงมือ นั่นคือพวกเขาส่งกำลังทหารจำนวนมากบุกเข้าวัง และเกลี้ยกล่อมให้เหล่าทหารองครักษ์ไม่ให้ต่อต้าน ซึ่งก็แปลกอีกเช่นกัน เพราะว่าแทบจะไม่มีใครจับดาบเพื่อปกป้องหลิวอี้ฝูเลยสักคนเดียว
พอหลิวอี้ฝูตื่นขึ้นมาก็พบว่ามีทหารพวกขุนนางรายล้อมพระองค์อยู่แล้ว ปรากฏว่าหลิวอี้ฝูที่อยู่ตัวคนเดียวกลับเลือกที่จะต่อต้าน แต่ก็ไม่เป็นผล พวกขุนนางจับกุมหลิวอี้ฝูได้และให้กักบริเวณไว้ในพื้นที่บางส่วนของวัง หลังจากนั้นก็ประกาศพระบรมราชโองการ (อ้างไท่โฮ่ว) ว่าฮ่องเต้ไม่เอาใจใส่ราชการ เพราะฉะนั้นเห็นควรให้ถอดออกจากบัลลังก์ และกลับไปดำรงตำแหน่งหวางเช่นเดิม นอกจากนี้ยังให้เนรเทศออกจากเมืองหลวงไปด้วย
นับตั้งแต่บัดนั้นหลิวอี้ฝูก็อยู่ภายใต้การกักบริเวณอย่างแน่นหนา แต่สวีเซี่ยนจือก็ยังไม่วางใจ เขาจึงส่งมือสังหารไปลอบปลงพระชนม์ ปรากฏว่าไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะหลิวอี้ฝูมีฝีมือในการต่อสู้ ถึงขนาดที่ตีฝ่าจากวงล้อมของพวกมือสังหารมาได้ พวกมือสังหารจึงต้องไล่ตามอยู่นาน จนสุดท้ายหลิวอี้ฝูก็โดนฟาดไปนอนกองกับพื้น และถูกปลงพระชนม์ในที่สุด
หลิวอี้ฝูได้ราชทินนามตามธรรมเนียมว่าซ่งเซ่าตี้ การสิ้นพระชนม์ของหลิวอี้ฝูเป็นการเปิดกล่องแพนโดร่าที่นำมาซึ่งประวัติศาสตร์โชกเลือดของราชวงศ์หลิวซ่ง ที่จะดำเนินต่อไปอีกห้าสิบกว่าปีครับ