ตระกูลเกาแห่งเป่ยฉี ตอนที่ 3: อาณาจักรถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน

ชัยชนะที่มีต่อกองทัพของตระกูลเอ่อจู และรัฐประหารในลั่วหยางได้ทำให้สถานการณ์เป็นคุณต่อเกาฮวนเป็นอย่างยิ่ง ตระกูลเอ่อจูนั้นเหลือแต่เพียงเอ่อจูจ้าวเท่านั้นที่ยังพอจะต่อกรกับเกาฮวนได้ แต่กำลังของเอ่อจูจ้าวนั้นก็เหลือเพียงน้อยนิดเท่านั้น

ในปี ค.ศ.532 เกาฮวนได้ปล่อยข่าวว่าจะโจมตีดินแดนของเอ่อจูจ้าว แต่กลับไม่โจมตีหลายต่อหลายครั้ง ทำให้นานวันเข้า เอ่อจูจ้าวก็ไม่ค่อยระวังป้องกัน สุดท้ายแล้วเกาฮวนก็เข้าโจมตีโดยที่เอ่อจูจ้าวไม่ได้เตรียมตัว และเป็นฝ่ายมีชัยอย่างเด็ดขาด

เอ่อจูจ้าวหลบหนีเอาชีวิตรอด แต่กลับเจอทหารตระกูลเกาโอบล้อมไว้ทั้งหมด เอ่อจูจ้าวไม่ต้องการให้เกาฮวนจับตัวได้ เขาจึงสั่งให้ทหารของตนเองปลิดชีพตนเสีย แต่ไม่มีใครกล้าลงมือ ดังนั้นเอ่อจูจ้าวจำต้องปลิดชีพตนเองในที่สุด

การตายของเอ่อจูจ้าวเป็นการจบสิ้นอำนาจของตระกูลเอ่อจูอย่างถาวร เมื่อเกาฮวนทราบข่าวก็ได้ให้จัดงานศพของเอ่อจูจ้าวอย่างสมเกียรติ นัยหนึ่งก็เพราะเป็นการปลอบประโลมอดีตทหารของตระกูลเอ่อจูไม่ให้แข็งข้อกับตนสืบต่อไป

ปัญหากับฮ่องเต้องค์ใหม่

ระหว่างเหตุวุ่นวายที่เกิดเพราะตระกูลเอ่อจูนั้น แผ่นดินมีฮ่องเต้สองพระองค์ คนแรกคือจักรพรรดิเจี๋ยหมิ่นที่ตระกูลเอ่อจูยกขึ้นนั่งบัลลังก์ และหยวนหล่าง เชื้อพระวงศ์ที่เกาฮวนยกย่องเป็นฮ่องเต้ก่อนหน้านี้ เพราะว่าไม่ต้องการแสดงออกว่าเป็นกบฏต่อจักรพรรดิเจี๋ยหมิ่น

อย่างไรก็ดีเมื่อแผ่นดินสงบลงแล้ว เกาฮวนกลับไม่ต้องการทั้งสองพระองค์นี้เป็นฮ่องเต้ อย่างจักรพรรดิเจี๋ยหมิ่นนั้น เขามองว่าควบคุมยาก เพราะมีสติปัญญาและความเด็ดขาด แต่หยวนหล่างนั้นแม้ว่าจะเป็นเชื้อพระวงศ์ แต่ชาติตระกูลของหยวนหล่างก็ยังไม่สูงเท่าใดนัก ทำให้ไม่มีทั้งศักดิ์และสิทธิ์ที่เพียงพอที่จะครองบัลลังก์มังกร

ดังนั้นเกาฮวนตัดสินใจว่าจะเปลี่ยนฮ่องเต้เสียใหม่ ซึ่งยังพอทำได้เพราะอำนาจเด็ดขาดอยู่ที่ตน

หลังจากที่ตริตรองอยู่พักใหญ่ๆ เกาฮวนจึงถวายราชบัลลังก์ให้กับหยวนซิว หลานปู่ของจักรพรรดิเสี้ยวเหวิน ฮ่องเต้พระองค์ใหม่ทรงพระนามวาจักรพรรดิเสี้ยวหวู่ สิ่งแรกที่จักรพรรดิผู้นี้ทำก็คือส่งคนไปสังหารจักรพรรดิเจี๋ยหมิ่น และหยวนหล่าง และเริ่มแสดงออกอย่างชัดเจนว่า พระองค์ทรงไม่มีความประสงค์ที่เป็นหุ่นเชิดให้เกาฮวนควบคุม ด้วยการออกนโยบายที่ตรงกันข้ามกับสิ่งที่เกาฮวนปรารถนาอยู่เสมอๆ

ความสัมพันธ์ระหว่างเกาฮวนและฮ่องเต้จึงเริ่มเลวร้าย และยิ่งแย่ลงเข้าไปอีกเพราะจักรพรรดิเสี้ยวหวู่ทรงหลบติดต่อกับขุนศึกฝั่งตะวันตกอย่างอวี่เหวินไท่ ระหว่างนั้นพระองค์ก็เตรียมกองทหารเพื่อเตรียมจะก่อรัฐประหารแย่งชิงอำนาจคืนจากเกาฮวน

ในปี ค.ศ.534 ฮ่องเต้เป็นฝ่ายลงมือก่อน ด้วยการออกพระบรมราชโองการลับให้เกาฮวนเดินทางไปกับกองทัพหลวงเพื่อไปปราบอวี่เหวินไท่ที่พระองค์กุเรื่องว่าเป็นกบฏ และจะใช้โอกาสนั้นจับกุมเกาฮวนมาสังหาร ส่วนทหารของเกาฮวนนั้นก็ให้เป็นหน้าที่ของอวี่เหวินไท่ แต่เกาฮวนมองแผนการของพระองค์ออกหมด เขาจึงรีบนำกองทัพเข้าเมืองหลวงลั่วหยางเพื่อเข้าควบคุมฮ๋องเต้และสถานที่สำคัญให้ได้ก่อนที่กองทัพของอวี่เหวินไท่จะมาถึง

เมื่อเห็นว่ากองทหารหลวงนั้นไม่อาจต้านทานกองทัพของเกาฮวนได้ จักรพรรดิเสี้ยวหวู่ตัดสินพระทัยเสด็จหนีไปยังดินแดนของอวี่เหวินไท่ โดยอวี่เหวินไท่ได้ให้พระองค์ไปประทับที่ฉางอานและตั้งราชสำนักใหม่ขึ้นที่นั่น โดยอวี่เหวินไท่ได้ขึ้นมาเป็นสมุหนายก

แบ่งอาณาจักรออกเป็นสอง

ฝ่ายเกาฮวนนั้นก็เข้าเมืองลั่วหยางได้สำเร็จ หลังจากนั้นเกาฮวนได้พยายามทูลเชิญให้ฮ่องเต้เสด็จกลับลั่วหยางหลายต่อหลายครั้ง แต่จักรพรรดิเสี้ยวหวู่ทรงปฏิเสธ ดังนั้นเมื่อไม่มีทางเลือกอื่น เกาฮวนจึงต้องสถาปนาฮ่องเต้พระองค์ใหม่ โดยพระองค์มีนามว่าจักรพรรดิเสี้ยวจิง

ด้วยความที่เป่ยเว่ยมีจักรพรรดิสองพระองค์ที่ไม่ขึ้นต่อกัน อาณาจักรจึงถูกแบ่งออกเป็นสองส่วนอย่างเป็นทางการ โดยฝั่งของจักรพรรดิเสี้ยวหวู่นั้นอยู่ฝั่งตะวันตกจึงได้ชื่อว่าซีเว่ยหรือเว่ยตะวันตก ส่วนฝั่งของจักรพรรดิเสี้ยวจิงและเกาฮวนนั้นอยู่ทางตะวันออกจึงได้ชื่อว่าตงเว่ยหรือเว่ยตะวันออก

ถ้าเทียบกันระหว่างทั้งสองอาณาจักรแล้วนั้น เว่ยตะวันออกมั่งคั่งและมีจำนวนประชากรมากกว่า อนึ่งเพราะอุดมสมบูรณ์กว่ามาก แถมยังติดทะเลซึ่งเอื้อต่อการค้าขายอีกด้วย ดังนั้นในสายตาของเกาฮวนแล้วนั้น เขาต้องการจะส่งกองทัพยกไปตีเว่ยตะวันตกและรวมเป่ยเว่ยเข้าเป็นหนึ่ง ก่อนที่จะยกลงใต้ไปตีราชวงศ์เหลียง เพื่อรวมแผ่นดินจีนให้เป็นหนึ่งเดียว

ถึงกระนั้นเขาไม่ทราบเลยว่า เขาจะได้เผชิญหน้ากับขุนศึกผู้เก่งกาจที่จะเป็นศัตรูที่สูสีกับเขาเป็นครั้งแรก เรื่องจะเป็นอย่างไรต่อไปติดตามได้ในตอนหน้าครับ