ในรัชกาลของเกาเหว่ยนั้นเป็นสิ่งที่แสดงให้เห็นว่าเป่ยฉีนั้นจะดำรงอยู่ต่อไปได้ไม่นาน อย่างไรก็ดีทุกสิ่งที่เกิดขึ้นที่นำไปสู่จุดจบของตระกูลเกานั้นหาได้มาจากเกาเหว่ยแต่เพียงผู้เดียว แต่มาจากบุคคลที่อยู่รายล้อมตัวเกาเหว่ยด้วย
หนึ่งในตัวการสำคัญนั้นไม่ใช่ใครอื่น นอกจากหูไท่โฮ่ว มารดาของเกาเหว่ยเอง หูไท่โฮ่วผู้นี้นั้นปราศจากคุณธรรม พระนางมักคบชู้กับชายมากหน้าหลายตาอยู่เสมอนับตั้งแต่พระสวามียังมีพระชนม์ชีพอยู่ โดยพระนางทรงมีชู้รักมากมายตั้งแต่ขันทีไปจนถึงพระสงฆ์ในศาสนาพุทธ แต่ชายชู้ที่พระนางอุ้มชูอุปถัมภ์นั้นไม่มีใครอื่นนอกไปจากเหอซื่อไข่ (หรือเหอซื่อไค)
หูไท๋โฮ่วจึงใช้อำนาจในการกวาดล้างขุนนางและเชื้อพระวงศ์ที่ต่อต้านเหอซื่อไข่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเการุ่ย เชื่อพระวงศ์ตงฉินที่ยังเหลืออยู่ไม่กี่คนในราชสำนักที่ถูกสังหารอย่างทารุณ ทำให้แผ่นดินเป่ยฉีนั้นวิปริตแปรปรวนไปทุกที
เกาเหยี่ยน บุตรชายคนโปรดของหูไท่โฮ่วนั้นเป็นเจ้าชายหนุ่มที่มีคุณธรรม พระองค์จึงเกลียดชังเหอซื่อไข่เป็นอย่างยิ่ง เหอซื่อไข่จึงเองก็ทราบดี ดังนั้นจึงวางแผนเป็นการลับว่าจะให้เกาเหยี่ยนไปดำรงตำแหน่งเป็นผู้ว่าราชการจังหวัดสักแห่งหนึ่ง และไม่ให้พระองค์เข้ามาได้วังเพื่อพบกับพระมารดาอย่างหูไท่โฮ่วได้
เกาเหยี่ยน
ฝ่ายเกาเหยี่ยนนั้นก็ได้ทราบข่าวเช่นกันว่าเหอซื่อไข่กำลังจะเนรเทศตนออกไปจากราชสำนัก ดังนั้นจึงตัดสินใจลงมือก่อนด้วยการให้คนสนิทของตนเข้าเฝ้าเกาเหว่ยและทูลขอให้ออกพระบรมราชโองการให้จับกุมเหอซื่อไข่และพรรคพวกว่าจะเป็นกบฏ ในเวลานั้นเกาเหว่ยนั้นไม่ใส่ใจราชการแผ่นดิน เมื่อมีคนเข้ามาขออะไรก็มักจะประทับตราอนุญาตแบบส่งๆ ไป ตนเองจะได้ไปเสวยสุขต่อ ทำให้เกาเหยี่ยนได้พระบรมราชโองการที่ลงนามโดยฮ่องเต้เป็นผลสำเร็จ
เกาเหยี่ยนเองก็ไม่รอช้า เขารีบสั่งให้พวกแม่ทัพขุนทหารให้ปฏิบัติตามคำสั่งของฮ่องเต้ ดังนั้นทันทีที่เหอซื่อไข่เดินเข้ามาในประตูวัง เขาก็ถูกจับกุมตัวและนำไปประหารชีวิตทันที หลังจากนั้นก็เตรียมการส่งทหารไปกำจัดหลู่หลิ่งซวน และมู่ถีโผ แม่นมของเกาเหว่ยและบุตรชายซึ่งเป็นหนึ่งในเครือข่ายที่คอยคอรัปชั่นและใช้เส้นสายแต่งตั้งขุนนางตามอำเภอใจ
อย่างไรก็ดีในช่วงนี้พวกเชื้อพระวงศ์หลายคนต่างแอบมาสนับสนุนให้เกาเหยี่ยนทะเยอทะยานกว่านั้น ด้วยการกำจัดพี่ชายอย่างเกาเหว่ยและตั้งตนเป็นฮ่องเต้ ซึ่งลึกๆ ในใจของเกาเหยี่ยนนั้นก็หวังจะได้ตำแหน่งนี้เช่นกัน เพราะตัวเกาเหยี่ยนเคยถามบิดาว่าทำไมถึงให้เกาเหว่ยเป็นรัชทายาท ทั้งๆ ที่ตนมีสติปัญญามากกว่า
สถานการณ์ตอนนั้นเกาเหยี่ยนเองตัดสินใจไม่ได้ว่าจะทำเช่นไรต่อไป เขาพยายามติดต่อแม่ทัพหูลี่ว์กวงให้สนับสนุนการชิงบัลลังก์ แต่ก็ถูกปฏิเสธ แม่ทัพหูลี่ว์กวงจึงนำกองทัพเข้ามาและปราบปรามกองทหารของเกาเหยี่ยนและสมัครพรรคพวกได้สำเร็จ แต่ก็ขอชีวิตเกาเหยี่ยนจากเกาเหว่ยผู้เป็นพี่ชาย ซึ่งเกาเหว่ยก็ยอมให้ แต่ก็สังหารพรรคพวกของเกาเหยี่ยนจนหมดสิ้น
แม่ทัพหูลี่ว์กวงไม่รู้เลยว่าตนเองนั้นเลือกผิดฝั่ง และจะส่งผลให้ตนเองเสียหัวในไม่ช้า
ฝ่ายหูไท่โฮ่วนั้นนับตั้งแต่บัดนั้นก็หวาดกลัวว่าเกาเหว่ยจะสังหารเกาเหยี่ยน จริงอยู่ว่าพระนางจะมีเรื่องฉาวทางกามคุณมากมายแต่ก็รักบุตรชายคนนี้สุดหัวใจ ดังนั้นพระนางจึงให้เกาเหยี่ยนมาอยู่ข้างกาย และคอยชิมอาหารทุกจานก่อนเกาเหยี่ยนเพราะหวั่นเกรงว่าจะถูกวางยาพิษลอบสังหาร
ถึงกระนั้นหลู่หลิ่งซวนไม่เคยลืมว่าเกาเหยี่ยนเคยจะสังหารตน ดังนั้นจึงใช้ฐานะที่ตนเองเป็นแม่นมพูดชักนำให้เกาเหว่ยสังหารน้องชาย ซึ่งก็ได้ผล มีอยู่วันหนึ่งเกาเหว่ยทูลมารดาขอให้เกาเหยี่ยนไปล่าสัตว์กับตน ซึ่งครั้งนี้ก็น่าแปลกที่หูไท่โฮ่วไม่เอะใจ ในตอนนั้นเองเกาเหยี่ยนถูกเรียกให้เข้าไปพบกับเกาเหว่ยในตอนกลางคืน แล้วก็ถูกจับกุมและสังหารด้วยการรัดคอ
การสูญเสียเกาเหยี่ยนนั้นทำให้หูไท่โฮ่วตรอมใจอย่างหนัก จนกระทั่งวันหนึ่งพระนางจะได้ชายชู้คนใหม่มาปลอบใจ ซึ่งจะเป็นเรื่องฉาวที่ทำให้แผ่นดินเป่นฉีสะท้านไปทั่วสี่ทิศเลยทีเดียวครับ
ชู้รักคนใหม่ของไท่โฮ่ว
ชายคนโปรดของหูไท่โฮ่วไม่ใช่ใครอื่น เขาคนนั้นคือถันเซี่ยน พระสงฆ์ตำแหน่งสูงที่ดูแลกิจการต่างๆ ทั้งหมดของศาสนาพุทธ (จีนมีหลายศาสนาในยุคนั้น ซึ่งศาสนาพุทธเป็นแค่ศาสนาหนึ่งที่มีผู้เคารพนับถือมากในจีน ดังนั้นจึงไม่น่าจะเรียกว่าเป็นสังฆราชาได้)
หูไท่โฮ่วไปรู้จักกับถันเซี่ยนได้อย่างไรไม่มีใครทราบ แต่ที่แน่ๆ ทั้งสองเป็นชู้กัน และมีความสัมพันธ์กันอย่างรวดเร็ว ซึ่งตามหลักศาสนาแล้วถันเซี่ยนย่อมต้องอาบัติปาราชิกไปแล้ว แต่เมื่อฮ่องเต้ไม่รู้ก็ปล่อยเลยตามเลย
ทว่าข่าวฉาวนั้นก็เป็นที่รู้กันทั่วไปในหมู่พระสงฆ์ในเมืองหลวงเย่เฉิง จนถึงกับมีผู้นินทาว่าถันเซี่ยนนั้นเป็นไท่ซ่างหวง (หรือว่าบิดาของฮ่องเต้) เกาเหว่ยเองก็เริ่มระแคะระคายว่ามารดาของตนเป็นชู้กับพระสงฆ์ แต่ก็ยังไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นไปได้ เกาเหว่ยจึงยังไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก
ความมาแตกตอนที่เกาเหว่ยไปเยี่ยมหู่ไท่โฮ่ว และเห็นนางชีสองนาง เกาเหว่ยมีใจปฏิพัทธ์จึงอยากให้มาปรนนิบัติตน (เรื่องศีลธรรมนั้นเกาเหว่ยเองก็ไม่ค่อยมีเท่าไรนัก) แต่หลังจากให้คนไปทาบทามดูแล้ว ปรากฏว่าจริงๆ ทั้งสองไม่ใช่เพศหญิง แต่เป็นเพศชายที่ใส่ชุดชี ทำให้เกาเหว่ยตาสว่างทันทีและเห็นว่าต้องมีเรื่องไม่ชอบมาพากลเกิดขึ้น ทำให้เขาสั่งให้ตรวจสอบอย่างละเอียด และก็ขุดเรื่องทั้งหมดออกมาได้
นั่นก็คือหูไท่โฮ่วมีความสัมพันธ์กับถันเซี่ยน และอาจจะชายคนอื่นในคราบพระสงฆ์ด้วย หรือพูดง่ายๆ คือใช้พุทธศาสนามาหาประโยชน์ทางกามารมณ์ เกาเหว่ยจึงให้ประหารชีวิตถันเซี่ยน และคนสนิทของหูไท่โฮ่วทั้งหมด หลังจากนั้นก็คุมขังหู่ไท่โฮ่วไว้ในตำหนักอย่างแน่นหนา โดยไม่ให้ใครพบได้อีก
เหตุการณ์นี้ทำให้หูไท่โฮ่วหมดบทบาทในราชสำนักอย่างสิ้นเชิง ผลที่ตามมาคืออำนาจเปลี่ยนไปอยู่ในมือของหลู่หลิ่งซวน แม่นมของฮ่องเต้ ซึ่งคนสนิทของนางก็เสนอให้เกาเหว่ยแต่งตั้งแม่นมเป็นไท่โฮ่วแทน แต่เกาเหว่ยเองก็เฉยเสีย และไม่ได้ปฏิบัติตามแต่อย่างใด
กรณีหูลี่ว์กวง
การขึ้นมามีอำนาจของหลู่หลิ่งซวนนั้นเป็นที่ไม่ปรารถนาของหูลี่ว์กวงเลยแม้แต่น้อย ตัวหูลี่ว์กวงนั้นเกลียดชังหลู่หลิ่งซวนและขุนนางคนสนิทอย่างจู๋ถิ่ง ทำให้บรรยากาศตึงเครียดเริ่มแผ่ไปทั่วราชสำนัก เพราะหูลี่ว์กวงนั้นมียศศักดิ์เป็นถึงเซียนหยา่งหวาง นอกจากนี้เป็นแม่ทัพคนสำคัญระดับเสาหลักที่ทหารมากมายให้การเคารพ แถมยังเป็นพ่อตาของฮ่องเต้อีกด้วย เพราะหวงโฮ่วของเกาเหว่ยยั้นเป็นบุตรสาวของเขา
อุปนิสัยของหูลี่ว์กวงก็เป็นที่เคารพของบุคคลทั่วไป เขาไม่มักมากในกามคุณหรือลาภยศศักดิ์ใดๆ ตลอดชีวิตเขารับราชการเป็นแม่ทัพด้วยวินัยสูงสุด แถมยังประหยัดมัธยัสถ์ มีวินัย และยังกล้าหาญ ซึ่งต่างกับหลู่หลิ่งซวนเป็นพรรคพวกแบบหน้ามือกับหลังเท้า
ความตึงเครียดที่ว่านี้ได้ทราบไปถึงอาณาจักรเป่ยโจวด้วย ซึ่งในเวลานั้นปกครองโดยโจวหวู่ตี้ จักรพรรดิเป่ยโจวผู้มีความทะเยอทะยานจะรวมแผ่นดินจีนเป็นหนึ่ง พระองค์ทราบดีว่าเป่ยโจวนั้นยากที่จะมีชัยเหนือเป่ยฉีได้ถ้าหูลี่ว์กวงยังมีชีวิตอยู่ อนึ่งเพราะตั้งแต่หูลี่ว์กวงออกรบมานั้น เขายังไม่เคยแพ้เลยแม้แต่สักครั้งเดียว
เพราะฉะนั้นแผนการสอดไส้ยาพิษจึงเริ่มต้นขึ้น เพราะฝ่ายเป่ยโจวได้เริ่มใช้วิธีการทางจรยุทธ์เพื่อกำจัดแม่ทัพหูลี่ว์กวง โดยอาศัยความตึงเครียดในราชสำนักเป่ยฉีเป็นตัวผลักดัน เรื่องจะเป็นไปอย่างไร อ่านเพิ่มเติมได้ในตอนหน้าครับ