ประวัติศาสตร์ฌ้อปาอ๋อง (7): เซี่ยงอวี่ตีกองทัพฮั่นแตกที่เมืองเผิงเฉิง

ฌ้อปาอ๋อง (7): เซี่ยงอวี่ตีกองทัพฮั่นแตกที่เมืองเผิงเฉิง

ตอนที่ 1 อยู่ที่นี่

การปล่อยให้หลิวปังและพรรคพวกไปอยู่ที่ดินแดนปาสู่ (ซื่อชวนในปัจจุบัน) เป็นความผิดมหันต์ของเซี่ยงอวี่ ด้วยความที่ปาสู่เป็นดินแดนกันดารแต่มีความอุดมสมบูรณ์มาก ทำให้ฐานกำลังของหลิวปังแข็งแกร่งขึ้นอย่างรวดเร็ว

หลิวปัง หรือ ฮั่นหวางไม่เคยลืมความทะเยอทะยานของตน และไม่เคยลืมเจตนารมณ์ที่ต้องการกลับมาอยู่ที่เขตกวนจงด้วย หลิวปังได้แต่งตั้งให้หานสิ้นเป็นแม่ทัพ กองทัพฮั่นของหลิวปังแข็งแกร่งขึ้นมากด้วยความสามารถของหานสิ้น

ขณะเดียวกันสิ่งที่เซี่ยงอวี่สร้างขึ้นมากำลังพังทลายอย่างช้าๆ

หานสิ้น

เกิดกบฏ

เรื่องเริ่มเกิดขึ้นในดินแดนของแคว้นฉีเดิมในสมัยยุคจ้านกว๋อที่ถูกฉินสื่อหวงตี้ทำลายไปแล้ว เหตุมีอยู่ว่าหลังจากที่เซี่ยงอวี่ทำลายราชวงศ์ฉิน เขาได้แบ่งดินแดนแคว้นฉีเก่าเป็นสามส่วนมอบให้กับเจ้าผู้ครองแคว้นสามคน

ตามธรรมดาในประวัติศาสตร์จีน เสือสองตัวอยู่ร่วมกันไม่ได้ ในกรณีนี้เป็นเสือสามตัวยิ่งเป็นไปไม่ได้เข้าไปใหญ่ ภายในเวลาไม่นานทั้งสามแคว้นก็สู้รบกันเอง ผู้ชนะในสงครามดังกล่าวคือ เถียนหยง ผู้รวมดินแดนแคว้นฉีทั้งหมดเข้าเป็นหนึ่งได้สำเร็จ

หลังจากนั้นเถียนหยงก็ประกาศว่าไม่ขึ้นกับเซี่ยงอวี่อีกต่อไป เซี่ยงอวี่โกรธเคืองยิ่งนักจึงต้องการนำกองทัพไปตีด้วยตนเอง

หากแต่ว่าในเวลานั้นเซี่ยงอวี่ได้รับหมายด่วนมาจากทิศตะวันตก

ทหารแจ้งข่าวให้เซี่ยงอวี่ทราบว่า หลิวปังให้หานสิ้นเป็นแม่ทัพเคลื่อนกำลังออกจากดินแดนปาสู่ กองทัพฮั่นเข้าตีดินแดนของจางหาน ต่งอี้ และซือหม่าซินแตกอย่างรวดเร็ว ดินแดนรอบเมืองเสียนหยาง เมืองหลวงของราชวงศ์ฉินเดิมล้วนแต่ตกเป็นของหลิวปังจนสิ้นแล้ว

เซี่ยงอวี่ตกใจจนแทบสิ้นสติ ใจหนึ่งก็โกรธเคืองเถียนหยง อีกใจหนึ่งก็โกรธแค้นหลิวปัง ภายใต้ความสับสนนั้นเอง เซี่ยงอวี่กลับได้รับจดหมายฉบับหนึ่งจ่าหน้าว่ามาจากจางเหลียง

ภายในจดหมายมีความว่า

ฮั่นหวางเคลื่อนทัพครั้งนี้มีความผิด แต่ดินแดนสามฉินนี้เป็นกรรมสิทธิ์ของฮั่นหวางอยู่ก่อนแล้ว หลังจากตีได้ ฮั่นหวางก็ไม่ได้รุกรานผู้ใดต่ออีก แต่แคว้นฉี แคว้นจ้าวต้องการจะร่วมมือกันทำลายแคว้นฉู่ให้พินาศ ไยเซี่ยงหวางไม่ยกทัพไปปราบพวกเขาก่อนเล่า

เจตนาของจางเหลียงไม่ต้องสงสัยเลยว่า เขาต้องการให้เซี่ยงอวี่ยกทัพบุกตีแคว้นฉีก่อน เพื่อเปิดโอกาสให้หลิวปังฉวยจุดยุทธศาสตร์สำคัญในแผ่นดินมาเป็นของตนเองให้ได้มากที่สุด

เซี่ยงอวี่เกลียดชังจางเหลียงไม่น้อยเพราะเขาเคยช่วยหลิวปังไว้ที่งานเลี้ยงที่หงเหมิน แต่ในเวลานั้นเขาสับสนอย่างมาก ตัวเซี่ยงอวี่ไม่เคยมีความคิดเรื่องยุทธศาสตร์อยู่แล้ว เมื่อเซี่ยงเหลียงขอให้เรียน เซี่ยงอวี่ก็ไม่เรียน ดังนั้นมันจึงมาสนองเขาในครั้งนี้

ท้ายที่สุดเซี่ยงอวี่ตัดสินใจเคลื่อนทัพบุกแคว้นฉีตามคำแนะนำจากจางเหลียง ฝ่ายจางเหลียงเห็นแผนการของตนสำเร็จจึงรีบเดินทางกลับไปหาหลิวปังทันที

พิชิตเผิงเฉิง

เมื่อจางเหลียงกลับมาถึง และได้ทราบว่าเซี่ยงอวี่ยกไปแคว้นฉีแล้ว หลิวปังสั่งให้กองทัพทั้งหมดบุกตีดินแดนทางตะวันออก กองทัพฮั่นถูกควบคุมโดยแม่ทัพฝีมือเยี่ยมอย่างหานสิ้น ไม่ว่าจะรบครั้งใดก็ได้ชัยชนะ หัวเมืองทั้งหลายต่างเกลียดชังเซี่ยงอวี่มาตั้งแต่เดิม พวกเขาจึงเปิดประตูเมืองยอมจำนนต่อหลิวปัง

กองทัพหลิวปังตีชิงหัวเมืองต่างๆ ได้มากขึ้นตามลำดับ ทำให้กำลังฝ่ายฮั่นแข็งแกร่งมากขึ้น จนกระทั่งวันหนึ่งมีขุนนางฉู่คนหนึ่งมาถึงค่ายหลิวปัง

เขาผู้นี้ไม่ใช่ใครอื่น เขาคือเฉินผิง ผู้ที่เคยรับหน้าที่รินเหล้าให้กับหลิวปังในงานเลี้ยงที่หงเหมิน แต่เขารินเหล้าให้หลิวปังแต่น้อย เพื่อที่หลิวปังจะได้ไม่เมามาย

ในวันนี้เขาถูกเซี่ยงอวี่คาดโทษเพราะนำกองทัพมาช่วยเหลือเมืองที่ถูกหลิวปังคุกคามไม่ทัน เฉินผิงกลัวความตายจึงเดินทางมายังที่ค่ายฮั่น พอดีเขารู้จักกับเว่ยอู๋จือ นายทหารในกองทัพฮั่น เว่ยอู๋จือจึงนำเฉินผิงเข้าไปในกระโจมและให้การดูแลอย่างดี

วันรุ่งขึ้นเว่ยอู๋จือนำเฉินผิงเข้าพบหลิวปัง แต่หลิวปังเพิ่งจะดื่มเหล้ามาเล็กน้อย ทำให้เขาไม่ต้องการพบเฉินผิงในเวลานั้น หลิวปังจึงสั่งคนใช้ให้พาเฉินผิงไปพักผ่อนก่อน

เฉินผิงกลับยืนกรานว่าตนเองมีเรื่องสำคัญต้องรายงานต่อหลิวปังโดยด่วน หลิวปังจึงให้เขาเข้าพบทันที และถามว่าเฉินผิงมีแผนการอะไร เฉินผิงกล่าวว่า

ต้าหวางต้องการปราบปรามแคว้นฉู่ เหตุใดถึงไม่รีบเดินทัพไปทางทิศตะวันออกเพื่อตีเมืองเผิงเฉิงเล่า ถ้าเข้าเมืองเผิงเฉิงได้ เซี่ยงหวางจะไปอยู่ที่ใดกัน ทหารฉู่ต้องลนลานอิดโรย เซี่ยงหวางจะกล้าหาญสักเพียงใดก็ไม่มีประโยชน์แล้ว

หลิวปังได้ฟังก็ยินดียิ่งนัก เขาแต่งตั้งให้เฉินผิงเป็นฟู่จวิน หรือ เสนาธิการกองทัพ และให้ยกไปตีเมืองเผิงเฉิง เมืองหลวงของแคว้นฉู่ทันที

ก่อนที่จะยกทัพไป หลิวปังใช้เรื่องที่เซี่ยงอวี่สังหารฉู่ไหวหวางเป็นข้ออ้างในการประกาศสงคราม การประกาศของหลิวปังทำให้ราษฎรกลุ่มต่างๆ เข้าร่วมด้วยเป็นอันมาก เพราะทุกคนต่างแค้นเคืองกับพฤติกรรมของเซี่ยงอวี่

กองทัพของหลิวปังจึงมีมากกว่าห้าแสนคน ทุกนายต่างบุกไปยังเผิงเฉิง เมืองหลวงของเซี่ยงอวี่ราวกับลมพัด เมืองแล้วเมืองเล่าของฝ่ายฉู่ล้วนแต่แตกพ่าย

ทหารมีฝีมือฝ่ายฉู่ล้วนแต่ติดตามเซี่ยงอวี่ไปยังแคว้นฉี ทหารที่อยู่ที่เผิงเฉิงจึงมีจำนวนน้อย กองทัพมหาศาลของหลิวปังจึงยึดเมืองเผิงเฉิงได้อย่างง่ายดาย

เซี่ยงอวี่ตีกองทัพหลิวปังแตก

ข่าวการเสียเมืองเผิงเฉิงทำให้เซี่ยงอวี่ตกตะลึงและโกรธเคืองยิ่งนัก ด้วยความหุนหันพลันแล่น เขารีบนำกำลังสามหมื่นคนกลับจากแคว้นฉีและมุ่งหน้ามายังเผิงเฉิงทันที

สงครามใหญ่กำลังจะเริ่มต้นโดยฝ่ายฮั่นมีกำลัง 560,000 นาย ส่วนฝ่ายฉู่มีเพียง 30,000 นาย ถ้าดูจากตัวเลขแล้วไม่น่าจะเป็นไปได้ที่ฝ่ายฮั่นจะแพ้

แต่อย่าลืมว่าฝ่ายฉู่มีเซี่ยงอวี่อยู่ เขาเอาชนะกองทัพฉินที่มีมากกว่าหลายเท่ามาแล้วที่จี้ว์ลู่

นอกจากนี้หลังจากที่หลิวปังตีเมืองเผิงเฉิงได้ ตัวหลิวปังกลับหย่อนหยานและหลงมัวเมาในสุรานารีตลอดวัน การดูแลทหารจึงไม่รัดกุม แถมแม่ทัพคนสำคัญอย่างหานสิ้นยังถูกส่งไปตีแคว้นอื่นๆที่ยังสวามิภักดิ์ต่อฝ่ายฉู่ด้วย

ด้วยเหตุนี้ฝ่ายฮั่นจึงไม่รู้ตัวเลยว่ากองทัพฉู่ของเซี่ยงอวี่มาถึงแล้ว

ทหารฉู่ของเซี่ยงอวี่เข้าโจมตีที่มั่นฝ่ายฮั่นในเช้าวันหนึ่ง ทหารฮั่นตื่นตระหนกที่มีกองทัพฉู่เข้ามาโจมตี และไม่ทราบจำนวนด้วยว่ามีเท่าไร ทำให้ทหารฮั่นแตกหนีไปคนละทาง ทหารฉู่ที่เซี่ยงอวี่นำมาล้วนแต่เป็นทหารที่มีฝีมือ พวกเขาไล่สังหารทหารฮั่นที่แตกกระเจิงอย่างดุเดือด

หลิวปังพยายามจัดทัพเข้าสกัดการเข้าตีของเซี่ยงอวี่ แต่เซี่ยงอวี่ได้แสดงได้เห็นอีกครั้งว่าไม่มีใครต้านทานความบ้าคลั่งของเขาได้ เซี่ยงอวี่ควบม้าถือทวนบุกเข้ากลางกองทัพของหลิวปังอย่างกล้าหาญ

ไม่มีใครในกองทัพฮั่นต้านทานเซี่ยงอวี่ได้ หลิวปังเห็นเซี่ยงอวี่เข้ามาใกล้จึงรีบควบม้าหนีเอาตัวรอด การหนีของหลิวปังทำให้ทหารฮั่นเสียขวัญและทหารฉู่ได้ใจ ในเวลาไม่นานทหารฮั่นทั้งหมดจึงถอยหนีติดตามเจ้านายไป ทหารฮั่นพยายามหนีกองทัพฉู่จนถึงกับเหยียบกันตาย เปิดโอกาสให้ทหารฉู่เข้าฆ่าฟันราวกับเป็นใบไม้ร่วง ทั้งภูเขาและป่าใกล้เมืองเผิงเฉิงเต็มไปด้วยร่างของทหารฮั่น

ทหารฉู่ติดตามทหารฮั่นไปถึงแม่น้ำซุยจนทหารฮั่นสิ้นทางหนี ทหารฮั่นแสนกว่าคนจำต้องพยายามว่ายน้ำหนีเอาตัวรอด แต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จ ทหารฮั่นจำนวนมหาศาลจมน้ำตาย พงศาวดารสื่อจี้เล่าว่าทหารฮั่นที่ตายที่แม่น้ำซุยมีมากจนน้ำในแม่น้ำไม่สามารถไหลไปได้

ด้วยเหตุนี้เซี่ยงอวี่จึงเอาชนะกองทัพฮั่นได้อย่างเด็ดขาด แถมยังจับพ่อและภรรยาของหลิวปังได้อีกด้วย เมืองเผิงเฉิงก็กลับมาเป็นของฝ่ายฉู่ ทหารฮั่นที่ตายนั้นมากถึงอย่างน้อยสองแสนคน ส่วนอีกสามแสนกว่าคนแตกหนีไปจนหมดสิ้น

อย่างไรก็ตามตัวหลิวปังสามารถหนีเอาตัวรอดไปได้อย่างหวุดหวิดพร้อมกับองครักษ์ไม่กี่คนเท่านั้น บทเรียนครั้งนี้จะเป็นสิ่งที่หลิวปังไม่มีวันลืม ตัวเขาไม่เคยยอมแพ้อะไรง่ายๆ อยู่แล้ว เขารอวันที่จะกลับมาคิดบัญชีกับเซี่ยงอวี่ทั้งต้นทั้งดอกในภายภาคหน้า

เรื่องจะดำเนินไปอย่างไร? ติดตามได้ในตอนต่อไปครับ

ตอนยาวล่าสุด

แนะนำ:จ้านกว๋อ

บทความอื่นๆ

Victory Tale ไม่อนุญาตให้คัดลอกบทความไปโพสที่ใดทุกกรณี การฝ่าฝืนมีโทษทางกฎหมาย

error: Content is protected !!