ความพ่ายแพ้ชนิดที่เรียกว่าย่อยยับของบาเบอร์ทำให้เขาคิดว่าการจะแย่งชิงซามาร์คันด์และเฟอร์กานากลับมาเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้เสียแล้ว
หากแต่ว่าบาเบอร์ยังคงไม่ยอมแพ้ เขาตระหนักว่าต้องมีสักที่หนึ่งที่เขาจะกลับมายิ่งใหญ่ได้ดังเดิม ตัวเขาเองก็อายุได้ 23 ปีเท่านั้นเอง เขายังหนุ่มแน่น และพร้อมที่จะเผชิญอะไรได้อีกมากมาย
ด้วยเหตุนี้ เขาจึงออกเดินทางจากที่ซุ่มซ่อนพร้อมกับทหารกองเล็กๆ กองหนึ่งประมาณสองร้อยคน การเดินทัพของเขาปราศจากจุดหมายที่ชัดเจนว่าจะไปลงเอยที่ใด
คาบูล
ถึงแม้บาเบอร์จะมีแต่ตัว แต่ตัวเขาน่าจะเป็นคนที่มีบารมีคนหนึ่ง ในเวลาไม่นานผู้คนก็มาเข้าร่วมกับเขามากมาย กองกำลังขนาดเล็กที่มีหลักร้อยก็เริ่มกลายเป็นหลักพัน
จะว่าไปบาเบอร์คล้ายเล่าปี่ในเรื่องสามก๊กเหมือนกันในแง่ที่ต้องระหกระเหินไปมา แต่ก็มีคนมาเข้าด้วยอยู่เรื่อยๆ
หลังจากนั้นไม่นาน บาเบอร์ได้ทราบว่าเมืองคาบูล (Kabul, เมืองหลวงของอัฟกานิสถานในปัจจุบัน) ที่ปกครองโดยอาของเขากำลังมีปัญหาวุ่นวาย เพราะหลังจากอาของเขาเสียชีวิต เขาได้มอบบัลลังก์ให้กับทารกน้อย โอรสของเขา
การที่กษัตริย์เป็นเด็กเปิดโอกาสให้พวกขุนนางที่มักใหญ่ใฝ่สูงขึ้นมามีอำนาจ และดึงดูดผู้รุกรานจากภายนอกด้วย ในเวลาไม่นานคาบูลก็มีสงครามกลางเมืองใหญ่โต ทารกน้อยที่เป็นรัชทายาทแห่งคาบูลถูกพวกขุนนางสังหาร
บาเบอร์จึงเห็นเป็นโอกาสทองอย่างยิ่งที่จะเอาชนะกลุ่มการเมืองทุกกลุ่ม และยึดเมืองเป็นของตัวเอง
กองทัพของบาเบอร์มุ่งหน้ามายังคาบูลในทันที และเมื่อถึงแล้วก็เข้าตีเมือง หลังจากตีได้ไม่นาน เมืองคาบูลก็ยอมจำนนอย่างสมบูรณ์ต่อบาเบอร์ ทำให้บาเบอร์กลับมามีเมืองในปกครองอย่างง่ายๆ และงงๆ
บาเบอร์ได้วางระเบียบการปกครองเมืองให้เรียบร้อย เหตุการณ์ช่วงนี้ราบรื่นอย่างไม่น่าเชื่อสำหรับบาเบอร์ อีกไม่นานผู้คนจำนวนมากจากซามาร์คันด์และเฟอร์กานาก็มาสมทบกับบาเบอร์ที่คาบูล นอกจากนี้บาเบอร์สั่งให้แจกจ่ายสิ่งของมากมายแก่พวกทหารที่ติดตามเขามาในเวลาที่ตกยาก
จิตวิทยาเช่นนี้ของบาเบอร์ทำให้เหล่าทหารรักเขามาก
บุกอินเดีย
หลังจากอยู่ที่คาบูลได้ไม่นาน บาเบอร์ตระหนักคาบูลเป็นเมืองเล็ก บาเบอร์จึงวางแผนจะขยายอาณาจักรของเขาให้ยิ่งใหญ่ขึ้น เขาให้พวกแม่ทัพและเสนาบดีปรึกษากันว่าจะขยายไปที่ใดดี
ในปี ค.ศ.1505 หลังจากบาเบอร์ตีคาบูลได้ปีหนึ่ง มีผู้เสนอให้บาเบอร์ยกทัพไปตีฮินดูสถาน (Hindustan) หรือดินแดนอินเดียในปัจจุบัน
บาเบอร์ได้ฟังก็เห็นด้วย อีกไม่นานเขาก็ยกทัพไปราวีดินแดนอินเดีย แต่การโจมตีอินเดียในครั้งนี้ของบาเบอร์ไม่ใช่การโจมตีเพื่อเจตนามุ่งยึดครอง แต่เพื่อปล้นสะดมบริเวณชายแดนเสียมากกว่า
กองทัพของบาเบอร์คุกคามบริเวณชายแดนของอินเดียอยู่นานสามเดือน บาเบอร์ก็ได้รับจดหมายลับจากจาฮันกีร์น้องชายของเขาว่า มีขุนนางบางคนคิดก่อกบฏ บาเบอร์จึงถอยทัพกลับไปยังคาบูลทันที
การรุกรานอินเดียครั้งแรกจึงสิ้นสุดลงแต่เพียงเท่านี้ หลังจากนั้นความสนใจของบาเบอร์ก็หันเหไปที่อื่น เพราะเหตุการณ์สำคัญระดับ Big Event ได้เกิดขึ้นในเอเชียกลาง บ้านเกิดเมืองนอนของเขา
วาระสุดท้ายของเชบานี
มูฮัมหมัด เชบานี แห่งอุซเบคศัตรูผู้เก่งกาจของบาเบอร์ ได้ยึดครองอาณาจักรของบาเบอร์ไปทั้งหมด ตั้งแต่เฟอร์กานาไปจนถึงซามาร์คันด์ นอกจากนี้ยังไล่ผนวกทั้งทัชเคนท์ได้อีกด้วย
ตลอดปี ค.ศ.1505-1507 บาเบอร์ได้พยายามสร้างฐานอำนาจโดยการตีเมืองรอบๆ เข้ามาอยู่ในอำนาจ เขาประสบความสำเร็จในระดับหนึ่ง ใจของบาเบอร์เองยังปรารถนาที่จะตีดินแดนคืนจากเชบานี โดยเฉพาะเมื่อเขาได้ทราบข่าวว่า เชบานีเอาชนะและสังหารญาติของเขาไปทีละคน อาทิเช่น สุลต่านมาห์มูดแห่งทัชเคนท์ที่เคยช่วยเหลือเขาถูกเชบานีสังหารพร้อมกับโอรสทั้งหมดหกคน
ถึงแม้บาเบอร์จะโกรธแค้นเชบานี แต่ก็ไม่อาจจะทำอะไรได้ บาเบอร์เคยเสนอให้สุลต่านแห่งเฮรัต (ญาติของเขา) โจมตีเชบานี แต่สุลต่านกลับไม่ปฏิบัติตาม ต่อมาเมื่อสุลต่านเปลี่ยนใจมาเชื่อบาเบอร์ เขากลับป่วยตายเสียก่อน ท้ายที่สุดเมืองเฮรัตยังตกเป็นของเชบานีด้วย
การเสริมสร้างกำลังของบาเบอร์ได้ผลและทำให้อาณาจักรของเขาแข็งแกร่งขึ้น แต่บาเบอร์เองก็ยังไม่มีโอกาสรบกับเชบานี เพราะเขาวุ่นวายกับการปราบกบฏหลายต่อหลายแห่ง หลังจากปราบกบฏ บาเบอร์ก็ใช้เวลาฟื้นฟูกำลังของเขาขึ้นมาอย่างเงียบๆ ทำให้เขาไม่ได้มีบทบาทอะไรมากนักในเอเชียกลาง
แต่แล้วในปี ค.ศ.1510 ข่าวสำคัญก็มาถึงบาเบอร์ นั่นก็คือเกิดยุทธการครั้งใหญ่ที่เมือง Merv ระหว่างพวกอุซเบคนำโดยเชบานี และกองทัพเปอร์เซียของชาห์อิสมาอิลที่ 1 แห่งราชวงศ์ซาฟาวิด ผู้สร้างอาณาจักรเปอร์เซียขึ้นมาใหม่
เหตุที่ทั้งสองรบกันมีอยู่ว่า หลังจากที่บุตรหลานของสุลต่านแห่งเฮรัตได้หนีเชบานีไปอาศัยที่อาณาจักรเปอร์เซีย พวกเขาขอให้ชาห์อิสมาอิลที่ 1 จัดการกับเชบานี
อิสมาอิลขัดแย้งกับเชบานีอยู่แล้วเพราะพรมแดนติดกัน ในเวลานั้นเขาเองก็ปราบปรามดินแดนในเปอร์เซียทั้งหมดได้ราบคาบแล้ว ทีนี้จึงถึงเวลาจัดการกับเชบานีเสียที
เรื่องที่อิสมาอิลโกรธแค้นสุดๆ คือ เชบานีเคยเหยียดหยามอิสมาอิลว่าเป็นขอทานด้วยการส่งข้าวของใช้ของพวกขอทานมาให้ อิสมาอิลประกาศสงครามกับเชบานีและพวกอุซเบคทันที
กองทัพเปอร์เซียพิชิตดินแดนโดยรอบมาโดยตลอดเช่นเดียวกับกองทัพอุซเบค และอิสมาอิลก็เป็นแม่ทัพที่เก่งกาจไม่ต่างอะไรกับเชบานีด้วย สงครามครั้งนี้จึงเป็นการต่อสู้ที่สมน้ำสมเนื้อ และเป็นคู่ศึกที่เหมาะสมกันเหมือนกับเสือกับพยัคฆ์
อิสมาอิลส่งกองทัพเข้าตีคอรัซซันอย่างรวดเร็วโดยอาศัยจังหวะที่เชบานีกำลังรอกองทัพสนับสนุนอยู่ ตัวเชบานีเห็นกองทัพเปอร์เซียเดินทัพมาเร็วเกินคาด เขาจึงถอยทัพเข้าไปในเมือง Merv
กองทัพเปอร์เซียยกทัพมาอยู่หน้าเมือง และล่อหลอกให้พวกอุซเบคออกมาต่อสู้กัน เมื่อเชบานีนำกองทัพอุซเบคออกมา กองทัพเปอร์เซียก็ถอยหนี ฝ่ายอุซเบครีบยกติดตามไปกองทัพเปอร์เซียโดยไม่ระวัง
อนึ่งที่พวกอุซเบคยกติดตามไปน่าจะเพราะคิดว่าพวกตนมีกำลังมากกว่า พวกเปอร์เซียมีกำลังเพียง 17,000 คน ส่วนพวกอุซเบคมีมากถึง 28,000 คน
กองทัพเปอร์เซียยังคงล่อต่อไป พวกเขาล่อต่อไปจนกระทั่งเห็นว่าพวกอุซเบคห่างออกมาจากเมืองไกลเกินกว่าที่จะกลับไปได้แล้ว
ทันใดนั้นเอง อิสมาอิลสั่งให้กองทหารหัวแดงหรือที่เรียกว่า Qizilbash เข้าโจมตีจากทุกด้าน ทหารกองนี้ของเปอร์เซียเป็นทหารที่เก่งกาจยิ่ง เมื่อพวกเขาปะทะกับทหารอุซเบคก็ไล่สังหารล้มตายกลาดเกลื่อน ทหารอุซเบคล้มตายคนแล้วคนเล่า
ทหารอุซเบคถูกโจมตีอย่างหนักจึงเสียขวัญ กองทัพอันยิ่งใหญ่ที่เคยพิชิตดินแดนแล้วดินแดนเล่าของเชบานีแตกกระจัดกระจาย เชบานีพยายามจะควบม้าหนี แต่ทหารเปอร์เซียติดตามมาทัน เชบานีจึงถูกสังหารกลางสมรภูมิ
อิสมาอิลสั่งให้ตัดร่างของเชบานีออกเป็นชิ้นๆ และนำชิ้นส่วนของเขาแยกไปแสดงในเมืองต่างๆ ในอาณาจักรเปอร์เซีย แต่ที่สยองขวัญที่สุดคือ อิสมาอิลได้นำศีรษะของเชบานีมาเคลือบทอง และทำเป็นแก้วน้ำไว้ดื่ม
ข่าวการตายอย่างกะทันหันของเชบานี ทำให้บาเบอร์ตื่นเต้นมาก เขาเห็นเป็นโอกาสที่จะตีชิงดินแดนทั้งหมดของบรรพบุรุษกลับคืนมา บาเบอร์รีบรวบรวมกองทัพและยกไปทางทิศตะวันตกทันที
บาเบอร์จะได้ดินแดนเก่าแก่กลับคืนมาหรือไม่? ติดตามได้ในตอนที่ 9